Miley Cyrus w dzieciństwie musiała ostro przedawkować kolor różowy. Teraz jej po prostu odbija, przegina w drugą stronę. Dojrzewanie i burza hormonów w kontekście przełamywania wyrobionego stereotypu boli. Zobaczcie na zdjęciach:

Czego na tych zdjęciach nie ma...? Miley wcieliła się w punk-ówę z lat 90-tych, ubrana w skórę, ćwieki i biker-boots. Krótka koszulka i tzw. "undeboobs" (czyli odsłonięte od spodu piersi w wyniku noszenia za krótkiej koszulki ) to już znamiona różowych lat 80-tych. Kolorowe włosy i bielizna męska, to wyraz buntu lat ostatnich, gdy moda na styl androgeniczny i łamanie konwenansów sięgnęła po nastolatki.

Miley tym samym skutecznie odcięła się od wizerunku Hannah Montana. Ale nie mogę z czystym sercem powiedzieć, że jej bunt jest równie inspirujący, jak było to w przypadku na przykład Pink. Pink od razu była jakaś, od razu charakterna i po dziś dzień równie niepokorna. Jej bunt był szczery.

Bunt Miley przypomina ten Britney sprzed kilku lat. Jaki z tego morał? Kreowanie na różową i grzeczną nastolatkę w dzieciństwie wpływa bardzo negatywnie na dorastanie i młode kobiety. Może zatem przestańmy kupować córeczkom różowe sukieneczki? Pierwszy krok w stronę stylu punk niech zrobią w porządnych butach: